روزنامه آرمان نوشت:
سه عضو دولت يازدهم كه گفته شد از آنها شكايت مي‌شود {جهانگيري، اشرفي اصفهاني و پورمحمدي} از اين شكايات استقبال و بر صحت اظهارات خود تاكيد كردند چرا كه رئيس‌جمهور پيش از آنها به بيان اين موضوعات پرداخته بود. اما چرا اگر دولتي‌هاي قبلي اين موارد را خلاف واقع و سياه‌نمايي مي‌دانند از رئيس‌جمهور يازدهم شكايت نكردند؟ صدا در اين راستا نوشته است: «احمدي‌نژاد درصدد بود از حسن روحاني شكايت كند اما شكايت از رئيس‌جمهور به سادگي به نتيجه نمي‌رسد.» پس مي‌توان نتيجه گرفت احمدي‌نژادي‌ها درصدد بودند گام اول را بسيار سنگين بردارند اما كمي كه به اين موضوع فكر كردند و گذشته را به ياد آوردند كه چه كساني قصد شكايت از احمدي‌نژاد را داشتند و به دليل روال آن منصرف شدند، اين‌بار مسير ديگري را انتخاب كرده و براي نشان دادن نارضايتي خود از افشاگري‌هاي دولت يازدهم سخن از شكايت از معاون اول اين دولت زدند.
پس از مشخص‌تر شدن اقدامات دولت قبل و بازداشت بقايي زنگ خطر به صدا درآمد و شكايت از ياران روحاني مي‌توانست از دو ناحيه براي آنها سودمند باشد. يكي اينكه شايد اين تصور را داشتند با شكايت از معاون اول رئيس‌جمهور اين پيام را به ساير دولتمردان كنوني مي‌‌دهند كه در اظهاراتشان نسبت به عملكرد دولت قبل جانب احتیاط را رعایت کنند و ديگر اينكه اذهان براي مدتي درگير شكايت از دولتي‌ها خواهد شد و بررسي پرونده برخي دولتمردان قبلي و نزديكان آنها به صورت موقت از مركز توجه افكار عمومي دور خواهد شد. به هر حال به نظر مي‌رسد تير شكايت از رئيس‌جمهور به سنگ خورده و حالا نوبت دولتمردان دیگر است.
